غلات
در واقع گونه ای از خانواده گندمیان (گرامینه ها) هستند که گیاهان علفی تک
لپه ای بوده و دانه های ریز آنها، مصرف خوراکی دارد. غلات گیاهانی یک ساله
هستند، یعنی چرخه ی زندگی خود را در یک فصل زراعی به پایان می رسانند.
گونه
های سردسیری غلات (گندم، جو و چاودار) در فصل پاییز و اوایل بهار کشت شده و
در اواسط تا اواخر تابستان هم برداشت می شوند. گونه های گرمسیری غلات
(برنج، ذرت، ذرت خوشه ای و ارزن) نیز با توجه به شرایط آب و هوایی در اواخر
بهار یا اوایل تابستان کشت شده و اواخر تابستان یا اوایل پاییز هم برداشت
می شوند.
انواع غلات
گندم: به آب و هوای خنک در فصل رشد، آب و هوای گرم و خشک در فصل برداشت نیاز دارد.
برنج:
آبیاری و بارندگی در کشت این گیاه ضروری است. میانگین دما در 4 تا 6 ماه
از فصل زراعی باید 21 درجه سانتی گراد یا بالاتر باشد.
ذرت: به آب و هوای گرم با رطوبت کافی نیازمند است. این گیاه معمولاً در آمریکای شمالی و جنوبی و همچنین آفریقا کشت می شود.
جو:
به آب و هوای خنک در فصل رشد نیاز دارد. جو مطمئن ترین غلات در شرایط شوری
خاک، خشکی یا سرمای زمستان است. جو در زمین هایی که گندم قادر به رشد در
آنها نیست هم پرورش می یابد.
ارزن: از پر محصول ترین غلات در
شرایط خشک است و در خاک های غیر حاصلخیز هم رشد می کند. این ماده در آسیا و
آفریقا، ماده غذایی مهمی برای انسان و دام می باشد.
جو دوسر: سابقاً خوراک اصلی مردم اسکاتلند محسوب می شد. در سراسر دنیا از این ماده غذایی به عنوان خوراک دام هم استفاده می نمودند.
چاودار یا گندم سیاه: از سازگارترین غلات نسبت به شرایط سخت آب و هوایی است. در آب و هوای سرد کشت می شود.
اهمیت امروزی غلات
در
بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی، بیش از 80 درصد غذای مردم از غلات
تأمین می گردد. سهم غلات در غذای مردمان اروپایی 45 تا 55 درصد بوده و در
ایالات متحده آمریکا تقریباً 20 تا 30 درصد می باشد.
امروزه
نزدیک به 70 درصد سطح زیر کشت یک میلیارد هکتاری جهان را غلات اشغال نموده
اند. تقریباً نیمی از کل نیازهای غذایی انسان به ویژه در آسیا به طور
مستقیم از غلات تأمین می گردد.
همچنین تولید غلات در مقایسه با
دیگر فراورده های غذایی از جمله گوشت، تخم مرغ، شیر و... بسیار بیشتر است.
تولید سالانه غلات در جهان، بیش از یک میلیارد و هفتصد میلیون تن می باشد.
گندم، برنج و ذرت سه محصول مهم هستند که هر کدام تقریباً یک چهارم تولید
سالانه غلات را تشکیل می دهند.
برنج، غذای عمده و روزمره مردم
نواحی گرم و مرطوب است. این غله معمولاً در زمین هایی تولید می شود که
بتوان آنها را در برخی فصول سال غرقاب یا گل- آب نمود.
گندم به
عنوان غله ای سازگار، عمدتاً در زمین های چمن طبیعی و همچنین در مناطقی که
آب و هوا برای کشت ذرت مناسب نیست، به عمل می آید. گندم از غلاتی است که در
نواحی سرد هم کشت می شود. این غله در سراسر جهان در فصول مختلفی کشت می
شود، به طوریکه در هر ماه از سال، گندم در یکی از نقاط جهان در حال برداشت
می باشد.
ذرت هم به عنوان یک گیاه گرمسیری، در مناطقی که رطوبت و حرارت کافی در فصل زراعت فراهم باشد، رشد می نماید.
مراحل رشد غلات
1.جوانه
زنی: این مرحله با نفوذ ریشه در پوست دانه و غشای تخمدان آغاز می شود.
ریشه ی اولیه چندان پر پشت نیست، اما ریشه های ثانویه که شامل ریشه های نا
بجا هم می شود، در مراحل اولیه رشد به وجود خواهند آمد که این ریشه های
ثانویه قوی تر بوده و قدرت کافی برای نگه داشتن گیاه در خاک را دارند.
2.پنجه
زنی: پس از آن که اولین برگ های گیاه سطح خاک را شکافت و ساقه اصلی شروع
به رشد نمود، مرحله پنجه زنی آغاز می گردد؛ یعنی جوانه های موجود در محل
اتصال برگ های پایینی به ساقه، فعال شده و شروع به رشد می کنند.
3.تشکیل
روزت: برگ های گیاه در فاصله ی دو مرحله پنجه زنی و ساقه رفتن رشد نموده و
بلند می شوند و مجموعه ای برگ را در ابتدای ساقه ایجاد می کنند. این مرحله
را تشکیل روزت می نامند.
4.ساقه رفتن: در این مرحله ساقه طویل می شود. در اوایل این مرحله، گل آذین هم تشکیل می شود.
5.تشکیل
گل آذین: در این مرحله گل آذین بوته از داخل غلاف خارج می شود. گل کردن
غلات معمولاً زمانی که گل آذین داخل غلاف است یا بلافاصله پس از تشکیل گل
آذین صورت می گیرد. گل های گیاهان خانواده گرامینه، به صورت گروهی به وجود
می آیند. منظور از گل آذین، آرایش گل یا طرز قرار گرفتن گل روی ساقه است.
مجموع چند گلچه که روی محور گل آذین است را سنبلچه می گویند.
6.میوه:
زمانی که میوه می رسد، غشای تخمدان نازک شده و به پوست دانه می چسبد. این
گونه میوه ها را گندمه گویند، مثل دانه گندم، ذرت و چاودار. دانه بعضی غلات
حتی پس از برداشت هم داخل غلاف باقی می ماند، مثل برنج و جو.
برداشت محصول
برداشت
غلات باید به موقع صورت گیرد. برداشت زودتر یا دیرتر از موقع محصول، موجب
کاسته شدن کیفیت آن می شود. تأخیر در برداشت غلات دانه ریز، سبب ریزش دانه،
خوابیدگی یا شکستن بوته ها در مزرعه و بالاخره کاهش میزان ماده خشک می
گردد. برداشت زود هنگام محصول هم موجب پایین آمدن کیفیت غلات می گردد.
وزن
دانه ها تا زمان رسیدن دانه افزایش می یابد، ولی پس از آن رو به کاهش می
گذارد. همچنین دانه های نارسی که زود هنگام برداشت می شوند، چه در مزرعه و
چه در انبار بیشتر در معرض آسیب های ناشی از گرما و آفات از جمله کپک زدگی
قرار می گیرند. زمان مناسب برای برداشت دانه، موقعی است که آندوسپرم دانه
های غلات سفت شده و میزان رطوبت آن هم به 18 درصد رسیده باشد.
در
کشورهای توسعه یافته برای دروی محصول تنها از وسایل مکانیکی همچون کمباین
استفاده می شود. اما در کشورهای در حال توسعه از روش های گوناگونی همچون
استفاده از داس برای برداشت محصول استفاده می نمایند.
دانلود گزارش کارورزی بیسکویت و آدامس
بیسکویت و آدامس(شرکت پارس مینو)